Nooit Meer Op Dieet

Gisteren met Angele van Nooit Meer Op Dieet, gebrainstormd over de internationale anti-dieetdag op 6 mei die zij heeft georganiseerd. 
Het was gezellig. Lekker gegeten natuurlijk.
Ik ging nog gesterkter (klopt niet maar toch wel) terug naar huis. Diëten werken niet. Nooit. Tijdelijk. 


Ik eet sinds mijn M-Lab/Koningin van Paramaribo crisis weer 'gewoon.' Dus wanneer ik honger heb. 
Of als ik trek heb. Maar dan ga ik wel eerst bij mezelf na of er niet iets anders speelt. Als dat zo is, onderzoek ik eerst uit ik denk en/of voel dat ik moet eten. Meestal hoef ik dan niet meer. Soms wel. Dan neem ik een snack. Een snack blijft dan een snack en geen voorraadkast vol snacks.
Ook eet (weer) waar ik echt zin in heb. Dat kan een donut zijn. Dat kunnen 4 donuts zijn. Dat kan een winterpeen zijn. 


Het gaat goed. En ik begin af te vallen. Mondjes maat (ah de ironie) maar het is ok. Ik ben nu op comfortabel gebied. Dit lichaam past bij me. Ik ben onderweg naar 'mijn' ideale lichaam als het ware. Ik heb geen idee hoeveel ik weeg. Ik voel met goed in deze maat. Eindelijk.


Angele en ik hadden het erover hoe je slank voelen weinig te maken heeft met je daadwerkelijke gewicht. We hebben ons beiden zo veel ellendiger en lelijker gevoeld toen we dunner waren dan dat we nu zijn. 


Ik voelde me net zo lelijk in kleinere maat dan ik nu heb, als in een grotere maat dan ik nu heb. Het enige wat 'lekker' voelde aan dunner zijn, was een spijkerbroek passen in een relatief kleine maat en 'm dicht kunnen krijgen. Feest!!!  Voor welgeteld 1 minuut.
Want zodra ik de winkel uitliep, met een te dure en te krappe broek, viel mijn oog natuurlijk direct op de eerste beste dunnere vrouw. En de volgende. En de volgende. En de volgende.


Er is altijd wel een vrouw te vinden die jonger en dunner is. En maat 38 is nog geen size 00. Of zoals mijn moeder pleegt te zeggen; "Een slanke koe is nog geen gazelle."
Ik heb er al eerder over geschreven. De vraag is, waarom willen we überhaupt trachten een gazelle zijn? Leuk voor de 'echte' gazellen, de genen die "van stress af vallen." Dat soort irritante types... 
Maar  waarom een slanke koe willen zijn als je een koe bent? Die horen toch niet te dun te zijn? Een ronde koe is toch veel aantrekkelijker? 

En, er is meer tussen 'koe' en 'gazelle.' Ik zie mezelf bijvoorbeeld meer als panther. Ik vreet zo'n gazelle in een hap op. Een slanke koe in twee happen. 


Mijn goede vriend en zakenpartner Clark Accord, noemt dikkere vrouwen die goed in hun lijf zitten altijd 'kitten.' 


Snap ik helemaal. Een lekkere kitten!

Zacht, aaibaar, prrrrrr.


Ik zie zelfs (bijna) niet meer op tegen mijn reis naar NY terwijl ik zo bang was om oude vrienden tegen te komen die (in mijn angstdromen) in huilen uitbarsten en "oh my god, what happened to you???" uitroepen.


Gzd is die waanzin voorbij. Weer een fase verder. Het werd tijd... Al die verspilde energie. Ik heb echt meer tijd over nu ik me minder druk maak om elke hap die ik wel of niet eet. 

Nu zal NY ze een kittige panther te zien krijgen. Prrrrr. 

Tot de volgende sessie