dinsdag 31 augustus 2010

Dit ga ik de komende 2 jaar 2 x per week doen.

Dit is mijn nieuwe liefde.
Ik weet niet hoe hij heet.
Wel dat ik me veilig bij 'm voel. Niet beoordeeld. Warm van binnen en buiten.


Ja het is zo ver. De vakantie is voorbij en ik ben weer aan het sporten! Ik heb de hoop dat dit eindelijk een sportschool is die bij me past.
Alleen voor vrouwen. Niet meer dan 6 tegelijk. Allemaal in ons eigen hok. 


De bedoeling is dus dat je pilatus/callenetics oefeningen doet in een, tja ik kan er niet meer van maken dan; couveuse-achtig-hok, waarin het 60 graden is. 


Door de hitte versneld je vet-verbranding bla bla bla, kijk op maar op  
Beauty Body Balance


Ik vind het vooral heerlijk dat het liggend kan en niet langer mag(!) dan 30 minuten en dat de kleedkamer en douches schoon zijn en gescheiden. Je staat dus niet tussen de andere vrouwen bukkend en steunend naar de zeep grijpend. Alleen met je vet en je goede bedoelingen. Hou ik van.


Maar aan de andere kant  merk ik toch dat ik er van ga freaken. Niet heel erg. Een beetje. Herkenbaar. Want zodra ik weer bezig ga met m'n lijf(= lijnen) schiet ik weer in een kramp. De bekende ikehebgeenzinikwilditnietlaatmenoutochmetrustookalisditgoedvoormetochzegikneeneenee-kramp. 


Nou zijn vakantie, zomerkleding, fel daglicht sowieso geen kreten waar ik enthousiast over ben met dit gewicht dan. Maar de combinatie daarvan met moeten sporten, want ik heb natuurlijk meteen voor twee jaar getekend, maakt werkelijk het boze kind in mij wakker.


Ik probeer 'haar' terug te duwen in haar kinderstoel maar ze is behoorlijk sterk voor een driejarige. 'Geen zin.' 'Ik eet lekker toch.'  'Waar slaat dit op' en 'Als ik niet in een week 10 kilo blijvend afval steek ik heel BBB in de hens,' zijn toch wel de gedachtes die 'ze' naar m'n hoofd slingert. Ondertussen ligt de volwassen ik braaf in haar 60 graden verwarmde hondenhok, volgzaam haar lijstje oefeningen af te werken genaamd 'combinatie 1.' 
Niemand ziet welke innerlijke strijd gaande is in mijn geest. Of eigenlijk tussen mijn lichaam en geest. Ik weet alleen nog niet zeker wie nou wie is en wie wat nou wel of niet wil. Genoeg te doen nog.


Vandaag zou ik eigenlijk gaan maar ik kreeg een telefoontje dat ik moest komen praten op school. Mijn oudste dochter schijnt ineens een 'concentratieprobleem' te hebben en kan op een speciale training. Dat was het perfecte excuus om niet te gaan maakte het lastig om nog te gaan. Ik moest natuurlijk eerst even m'n man, drie vriendinnen en m'n moeder bellen. Dat kost tijd. Veel tijd. Geen half uurtje meer over om te zweten in m'n mega-doorschijnend overgekookt plastic eierdoos. 


Vrijdag weer een kans want ik heb gelukkig voor twee jaar getekend.


Tot de volgende sessie!







1 opmerking:

  1. Wat kan ik hier nou van zeggen. Heerlijk hilarisch stuk en zoooo herkenbaar.
    Ik heb ook een jaarabonnement bij de sportschool. Ben een van die mensen waar ze slapend rijk van worden!Ik ga morgen weer beginnen:-)

    Succes!

    BeantwoordenVerwijderen

Volgers

Eten en ik. Ik en eten.