Goede voornemens

Vannacht weer begonnen met het eerste boek van Geneen Roth, 'Feeding The Hungry Heart.' Ik heb het al jaren niet meer gelezen maar het greep me direct weer bij de blubberbuik...
Ze omschrijft zo goed (aan de hand van haar eigen verhaal en dat van honderden andere vrouwen) wat we onszelf aandoen door niet te durven zijn wie we zijn. Door onszelf niet te gunnen wat we nodig hebben. Ons lichaam niet durven te vertrouwen.
Volgen haar theorie is overeten je lichaam dat "fuck you" tegen je zegt. Kennelijk gun je jezelf iets niet. Leid je niet het leven dat je wilt leiden, heb je niet de baan of de relatie of het wat dan ook dat je eigenlijk wilt. Je ontkent jezelf. Maar je lichaam laat zich niet zo in de makkelijk in de maling nemen. Dus ageert het. Komt het in opstand. Door te eten. Door te eten. Niet te kunnen stoppen met eten. Het laat je zien dat je niet goed voor jezelf zorgt. Je lichaam schreewt het uit: "Je kunt jezelf van alles ontkennen wat je wilt lieverd, maar deze door roomsoezen gaan er allemaal in." Het is een louterend boek. Het leest als een eerste inademing op een warme zomer-ochtend. Spannend. Hoopvol.

Dus ik ben vandaag al met mijn enige goede voornemen begonnen. Eten wat ik wil, wanneer ik wil, zonder schuldgevoel.
Tot nu toe ging het goed!!! Ik heb tot nu toe alleen maar gegeten wat ik wilde. Heel weird en spannend om te doen. Vanochtend wilde ik echt een geroosterde boterham met veel echte boter, een koffie verkeerd en een bak half-volle yoghurt. En... een stuk (minstens 25 gram)  Milka melkchoco met noten.... De yoghurt mocht ik van mezelf eten met een krantje erbij. De rest niet. Het voelde heel over bewust. Kauw, kauw. Maar ik genoot wel. Echte boter is echt feest. En dan de Milka... Waar te beginnen...
Ben niet gaan hardlopen. Heb gewoon gevoeld hoe ik me voelde na het ontbijt. Beetje verloren. Eenzaam. Ik dacht, voel het maar (lekker zweef) En toen druppelde het vanuit mijn brein, m'n gevoel in. Als door een kapot gootje kwam het naar binnen... Ik voel me een moederkloek. Dik chagrijnig maar ook gedienstig. Ik ben namelijk al 2 weken nonstop met mijn 3 kinderen. Fijn, gezellig maar ook rete vermoeiend. Laten we eerlijk zijn, niet echt een diepzinnig gesprek mee te voeren onder de 7. Alleen al daarvoren voel ik me natuurlijk schuldig. Want ik vind dat ik een 'leuke' en 'vlotte' moeder moet zijn die continue geniet van haar kinderen en heel bewust al hun fases doormaakt. Niet dus. En dat mocht ik voelen van mezelf, zonder oordeel. En toen kwam het los... Al dat gemekker van die kinderen ook, veel ikke, ikke, veel ruzie en veel troep. Arghhh. Ik ruim letterlijk 3x per dag op en het huis blijft een zooi. Ik keek om me heen en zag dat de troep voornamelijk uit speelgoed bestond. Onzorgvuldig neergegooide dure spullen. Stukjes en beetjes van alles en nog wat. Stiften, potloden half bekladderd papier, dev hoezen zonder dvd's erin, dvd's zonder hoezen. Ik ademde in en realiseerde me dat ik hier niet de slons ben. En dat 'dik' komt ook wel goed.
Toen heb ik de oudste 2 aan het opruimen gezet. Zonder een beloning te beloven. Sterker nog: "Anders gooi ik alles weg." Zou ik nooit doen maar ik werd opeens zo gek van altijd maar moeten bedienen en belonen... Het werkte. Ze hebben super opgeruimd. Ik ook, daar niet van. Er is bij ons thuis altijd wel een was te doen of een kamer te stofzuigen. Maar nu deed ik het tenminste niet alleen, als een soort zombisloof. Ook kreeg ik daardoor niet de behoefte om ook mezelf te belonen met een hap pindakaas, nutella of mayo. Ik durfde te voelen wat ik voelde. Daar iets aan te doen. Het niet weg te stoppen of weg te eten.
Toen ben ik eerst gaan douchen. Meestal kijk ik naar mezelf onder de douche. Te pijnlijk. Nu deed ik het wel en zei tegen mezelf "Het komt allemaal goed." "Je bent mooi." Ik geloofde het natuurlijk nog helemaal niet maar het begin is gemaakt. Beter dan mezelf niet te durven bekijken maar wel afzeiken. Doe ik niet meer. Of als ik het doe, stop ik de gedachte en zet er een positieve gedachte tegenover. Kost moeite maar laten we hopen dat ik er extra calorieën meer verbrand ;-) Neeeeeeeeeeeee daar gaat het niet om... Ik weet het. 
Voor lunch 2 geroosterde oberlander boterhammen van de ah met bio-rundersalami en (veel) bio-yoghurtmayo gegeten. Met 2 glazen cola-light. Klinkt goor he? Ik vond het za-ha-lig.
Ik ben er voor gaan zitten aan tafel. M'n boterhammen op een mooi bordje. M'n drinken in een mooi glas. Lekker. Zonder laptop, krantje of telefoon. Ik heb elk hapje goed geproefd. Gevoeld. Het is euwen geleden dat ik zo heb gegeten. Alleen. Mijn man was naar de kapper. De kleintjes lagen te slapen en de oudste mocht in ons bed een filmpje kijken. Kan ik iedereen met kinderen aanraden. Af en toe alleen eten. In alle rust. Zonder afleiding.Just you and your food.

En nu voel ik me nu zo vredig en niet schuldig.... Het sluimert wel natuurlijk, dat schuldgevoel. Als een bitchy vriendin, die zegt dat ze voor jouw eigen bestwil commentaar op je heeft. But I'm telling her to shut up! Sommige 'vrienden' moet je af en toe duidelijk de mond snoeren. Heerlijk.
Dit... Dit rustige gevoel, heb ik lang niet gevoeld. Ik voel me zelfs een beetje als toen ik nog klein was. Toen eten elke dag een spannend avontuur was. Een feestje. Man, Da's echt lang geleden.
Ik zit me net te bedenken of ik meer wil eten. Moah. Ik zie wel. Want ik mag voortaan alles eten wat ik wil! Wanneer ik wil!!! Ik denk dat ik zo lekker een oliebol pak. Zonder krenten met veel poedersuiker.

Vanavond vier ik O&N met een paar hele goede vrienden die mijn gevecht met eten kennen. Toch blijft het altijd spannend om met anderen erbij te eten. Meestal hou ik me de hele avond in en prop me dan alsnog vol aan de restjes als iedereen weg is. Not tonight... Ik heb m'n lycra legging al aan dus niks gaat knellen. Kan ik ook iedereen aanraden. Niks. Knellends. Meer. Dragen.

Doen jullie het zelfde? Ga lekker eten vanavond. Ga erbij zitten en proef en voel. Schreeuw het uit als je het lekker vindt. Leg ook uit waarom! Desnoods zeg je dat je dronken bent! Gebruik het als excuus voor je extatische bui. Maar laten we vanavond samen proberen te proeven wat we echt lekker vinden en voelen wat we voelen.

Happy happy!