Honger

Women Inc. Ging goed. Zelfs nog gedanst.
De Talshow die ik samen met Tanja Jadnanansing presenteerde ging over spiritualiteit, mindfullness en vernieuwd zelfvertrouwen. Er werd zelfs een dans-emotie-achtige masterclass gegeven. Ben er helemaal in meegegaan. Vandaar dat ik bleef dansen toen DJ Suna (geweldig!) het overnam.

Heb natuurlijk weer proberen te voelen.
Ik dacht altijd dat ik een 'gevoelsmens' (erg zelfhelp, Ik weet het.) was. Ik ben er sinds ik 'normaal' probeer te eten achter gekomen dat ik vooral een 'niet mogen voelen mens' ben. Zodra ik iets voel moet ik er iets mee. Het oplossen of het ontkennen of het (ja daar komt 'ie weer) weg-eten.

Bizar hoe weinig eten, in mijn geval, met honger te maken heeft. Geneen Roth schrijft over honger, dat je het moet durven toestaan. Je moet als het ware honger durven te hebben. En dan te durven eten. Als je honger ontkent, dus niet eet wanneer je honger hebt maar wel bijvoorbeeld als je trek hebt, geef je jezelf niet de kans geeft om normaal te eten. Je luistert niet naar lichaam als je niet luistert naar honger. Je vect je lichaam aan als je eet wanneer je geen honger hebt. Het klinkt vast nog een beetje vaag...
Laat ik een voorbeeld proberen te geven.

Gisteren na de redelijk geslaagde Women Inc. avond, ben ik thuis gaan snacken. Ik had geen honger. Ik dach van wel. Dus mocht ik van mezelf eten. Prima.  Maar... honger had ik niet. Ik had een gevoel dat ik altijd verwar/vermeng met honger.

Het was laat. Ik was moe. Ik was alleenig. Iedereen thuis sliep. Ik kon met niemand over de avond kletsen.
Nou vind ik dat aan de ene kant fijn. Die verloren uurtjes in de nacht, wanneer ik geen moeder en/of echtgenote en/of presentatrice en/of theatermaker hoef te zijn.
Alleen in de woonkamer met een boek, blad, tv programma of laptop, ben ik gewoon Anousha. Die verder niks doet of is. Daar hoort toch op een een of andere (Pavloviaanse) manier eten bij. Kennelijk mag ik niet gewoon zitten zijn. Waarschijnlijk voel ik me er toch schuldig over. "Het is beter (zegt m'n bijrijder) als je eens een keer op tijd naar bed gaat." "Nog een was doet."  "Je man wakker maakt voor sex, want zo veel initiatief neem jij nou ook weer niet."  En zo maar door.
Eten is op die momenten een perfect excuus om toch soort van 'iets' te doen. Me in een activiteit te verliezen. Want daar heb ik (zogenaamd) geen controle over. Eten overkomt me. Overspoelt me. Geen verweer. Robot kan niet stoppen!
Vervolgens voel ik me daar natuurlijk weer vertrouwd schuldig over. Dat is bekend en veilig. Dat kan ik (zogenaamd) oplossen door de volgende dag extra streng te lijnen.

Over dat alleen zijn... Ik schreef aan de ene kant vind ik het fijn. Aan de andere kant natuurlijk niet. Zeker niet gisterenavond. Ik ging nadenken over de avond. Malen. Wat ging het echt wel goed? Wat ging er minder? Zo afhankelijk van de mening van anderen. Het lukt me niet om tegen mezelf te zeggen; het ging goed. Punt. Of het ging  minder. Punt.
Ook daar biedt eten solaas. (zie vorige alinea.)

Er gebeurde van alles in mijn ziel en zelfs maag. Maar honger was het niet.
Het was een onbestemd en dus vervelend emotioneel gevoel. Het ging niet om willen eten. Het ging over de samenwerking met de organisatie van Women Inc. Dat is wat ik op dat moment voelde. Maar daar wilde ik niet aan. Hallo, mijn naam is Anousha en ik ben een niet mogen voelen-eter.

Als je op dat soort momenten (momenten waarop je geen honger hebt maar je eigenlijk, als je heel eerlijk bent, een onbestemd en dus vervelend emotioneel gevoel hebt) gaat eten, eet je om de verkeerde redenen (volgens Geneen) duh, weet ik ook wel.
Omdat je eigenlijk tegen je zin eet, weet je ook niet wanneer je eigenlijk zin hebt om ermee te stoppen. Je probeert een gevoel weg te eten. Dat lukt niet. Hoogstens demp je het een beetje. Je stopt pas als dat onbestemde gevoel (dat je niet aangaat) gesust LIJKT. Overgenomen door een ander gevoel. Misselijkheid bijvoorbeeld of zelfhaat. Kringetje rond. Hamstertje blijft rennen. En eten.

Ik had gisterennacht eigenlijk met iemand willen praten over dat Women Inc. gevoel. Ik ken genoeg schrijvers die wakker zijn om 01.00 's nachts.
Ik m'n man wakker kunnen maken voor een gesprek (daar staat dan wel sex tegenover ;-)
Maar ik koos ervoor om te eten. Dat ben ik gewend. Dat is schijnveilig.
Ach, het had ook drugs, drank of internetporno kunnen zijn dus ik heb het mezelf vergeven. Ik ben redelijk ok naar bed gegaan.

Vandaag heb ik geprobeerd bewust op honger te wachten voordat ik ging eten.
Alle regels zoals 'Je MOET ontbijten, anders kom je sowieso aan!!!!!' en 'Je MOET om de 3 uur iets eten, anders vertraagt je verbranding!!!' heb ik aan m'n rugrolletjes gelapt.
Ook regels zoals 'Eet dan op z'n minst veel eiwitten en weinig koolhydraten ANDERS BREEKT DE OORLOG OP JE BOVENBENEN UIT!!!!' ben ik niet in vervallen.

Toen ik echt honger kreeg, ontbeet ik. dat was om 10.30 (ik sta om 07.00 op met de kinderen) met appelmoes en een bruine geroosterde boterham met boter en kaas. Lunch bestond een bruine tosti kaas salami. Tussendoor heb ik 2 koekjes gegeten en 3 dropjes. Niet meer, terwijl ik van alles tot mijn beschikking had.
En ik heb vandaag extra bewust zittend gegeten. Dat is nog het raarste. Ik ben zoooo gewend om staand iets naar binnen te stouwen. Snel en secuur. Alsof het dan niet echt gebeurd is. Vandaag bewust alles zittend. Gaap. Ook de 3 dropjes stuk voor stuk. Gaap. Opstaan. Naar de droppot lopen. Dropje pakken. Terug naar m'n bureau lopen. Gaan zitten. In mijn mond stoppen. Opeten. Doorwerken. Opstaan. Naar de droppot lopen. Dropje pakken. Terug naar m'n bureau lopen. Gaan zitten. In mijn mond stoppen. Opeten. Doorwerken. Opstaan. Naar de droppot lopen. Dropje pakken. Terug naar m'n bureau lopen. Gaan zitten. In mijn mond stoppen. Opeten. Alleen al daarom at ik een stuk minder.

Over dat onbestemde en dus vervelend emotionele gevoel van gisterenavond.... Dat ebt langzaam maar zeker weg. Ik heb er over gesproken met een paar mensen die ik vertrouw en ik zie uit naar een goed gesprek met de organisatie van Women Inc.

Ik zie ook uit naar het avondeten. Het is nu 18.24 en ik begin honger te krijgen.